Music
Het verhaal achter de sluiting van Boccaccio
In september 1993 opende de beroemde nachtclub Boccaccio in Destelbergen voor de allerlaatste keer de deuren. Mede-eigenaar Danny De Maesschalk vertelt ons het verhaal achter de sluiting.
De discotheken in het Belgische hinterland hebben de new beat movement groot gemaakt. Het epicentrum van deze gouden tijden? Boccaccio! De legendarische club in Destelbergen stond tot over onze landsgrenzen bekend voor hun cutting edge DJ’s en feestjes die weekends lang duurden. Na de sluiting in 1993 leefde Boccaccio verder onder namen als The Temple, Riva en Bocca. Maar nu gaat dit fundament van de Belgische nightlife finaal tegen de grond. Wie de gloriedagen van weleer nog één keer wil meemaken, rept zich op 8 september 2018 naar Destelbergen.
Eigenaar Robert De Maesschalk startte Boccaccio in 1972. Samen met zijn zonen Dirk en Danny bouwde hij de club uit tot een danstempel die zich kon meten met de wereldtop. Maar de club deelde hetzelfde lot waar zo veel discotheken begin jaren 90 mee af te rekenen kregen. Na een hardnekkige demonisering van het gemeentebestuur en de media bezweek Boccaccio in 1993 onder de druk. Of dat is toch wat iedereen denkt. Mede-eigenaar Danny De Maesschalk vertelt ons het échte verhaal.
Hoe zag het gemiddelde weekend er vroeger uit voor Boccaccio?
Boccaccio was open van vrijdag tot zondag of maandag. Dat was van één uur ’s nachts op een vrijdag, tot maandagavond om 6 uur ‘s avonds. De mensen stonden echt te wachten op de muziek die ging komen. Dat zie je nu niet meer. Zoiets komt nooit meer terug natuurlijk. Zelfs om 6 uur ’s ochtends kwam er nog volk bij. Dat had in het begin zo’n impact dat onze parking gewoon te klein was en dat ze tot aan de afrit van de autostrade stonden aan te schuiven om hier te kunnen parkeren.
De club had vooral af te rekenen met een slechte reputatie met drugs en overlast. Hoe kijk je daarop terug?
Ik ga je zeggen: de eerste jaren was er hier geen agressieve sfeer. Sommige klanten liepen achter de toog, de beste klanten kwamen hallo zeggen en bijna iedereen kwam ons een hand geven.
Je vader en broer zijn in 1991 ook begonnen met de uitbating van de verderop gelegen after club Balmoral. Was dat geen zelfconcurrentie?
In die tijd waren we enorm veel razzia’s in Boccaccio. Als gevolg daarvan kregen we een sluitingsuur opgelegd door toenmalig burgemeester Gijselinck. Het gevolg was dat mensen op een bepaald punt op straat stonden met nog veel goesting om te feesten. Mijn broer en vader kwamen daarom op het idee om de Balmoral om te toveren tot een after club. Het pand stond toch leeg door het succes van Boccaccio. Die club was open vanaf 5 uur ’s ochtends tot ‘we zien wel’…
Danny De Maesschalk, mede-eigenaar van Boccaccio
© Red Bull Elektropedia
Kort daarop heeft Boccaccio wel echt de deuren moeten sluiten…
In 1992 werd ik gebombardeerd tot uitbater van de Balmoral. Op dat moment was de sfeer tussen mijn broer, zijn vriendin, de nieuwe vriend en mijn vader erg gespannen. Het was eigenlijk niet meer leuk hier, dus we zijn gewoon weggegaan. Dat is een van de redenen waarom we in 1993 de deuren achter ons dicht trokken.
Waarom was de sfeer intern gespannen?
Mijn vader werd ooit overvallen in de Balmoral. Op een ochtend, vlak voor het openingsuur. De portiers waren zelfs nog niet aanwezig. Hij is daar niet goed uitgekomen. Breuken tot en met. Wij hadden het vermoeden dat de opdracht voor die overval van binnenuit gekomen is. Ofwel van de portiers, ofwel van de entourage van mijn broer zijn ex-vriendin. Na de overval was Dirk zo kwaad, dat hij volledig open kaart heeft gespeeld met justitie over wat er hier aan de hand was. Eigenlijk is die liefdesbreuk dus de oorzaak van de sluiting van de zaak in 1993. Wij mochten niet meer in onze zaak, in ons eigen eigendom. We werden gewoon buitengesloten.
De sluiting is er gekomen na een samenloop van omstandigheden. Het was niet alleen drugs. Door uit de biecht te klappen kwam er veel meer aan het licht dan drugs alleen. De boekhouding bijvoorbeeld. Samen met zijn vriendin kreeg mijn broer een monsterboete van 200 miljoen Belgische frank. Dat is zo’n 5 miljoen euro. Hij is dat nooit meer te boven gekomen.
Boccaccio
© Boccaccio
Wat verwacht je van de ‘definitieve sluiting’ van Boccaccio op 8 september?
Die avond zal voor mij nog één keer ‘alles geven’ zijn. We willen alles zo goed mogelijk laten verlopen, zodat iedereen tevreden is. De impact zal enorm zijn. Het is de laatste keer dat het gebouw nog een keer een discotheek is, een club die geschiedenis geschreven heeft in België. Enorm veel geschiedenis…